Ruh yavaşlığının yanına The Weeping Meadow by Theo Angelopoulos

Angelopoulos trilojisinin ilk filmini geçen hafta izledim ama buraya izlediğime dair bir işaret bırakmamışım, içimde kalmasın.

İnternet üzerinde şöyle bir bakındım, film hakkında gelen eleştiriler ya çok sevildiği ya da katlanılamadığı yönünde. Angelopoulos, simgelerin yönetmeni bu zaten bilinen bir gerçek. Bu film ile birlikte bir kez daha anladım ki ustaya katlanabilmenin yolu, ruhun yavaşlığından geçiyor. Red bull içmiş bir bünyenin bu filmi izleyebilmesi mucize olsa gerek. Biraz dinginlik, biraz sessizlik ve hızdan uzaklaşmış bir yaşama ait gözler kaldırabilir sanki bu filmi. Diğerleri için gerçekten zor…